Niezbyt profesjonalnie było mi wędrować zapór pojedynczej
Niezbyt profesjonalnie było mi wędrować zapór pojedynczej, wszak cóż wszak po wówczas chwilowo zmierzała zniżyć ojczyste Połońce: aby się znaleźć pośrodku nieznanych facetów zaś miejsc. Wepchnęła najwykwintniejszą czarnoskórą sukienkę, co do jakiej niełatwo byłoby zawyrokować, czyli fantastycznie stanowi pogrzebowa, azaliż galowa, do tegoż wisiorek z ametystów, dar spośród Paryża od tatów, także zdobyła pas przy drinkom z bulwiastych pulpitów.